Είναι κι απόψε η σιωπή
μια σκοτεινή αγκαλιά
νεράιδα που `χει μυστικά
και λόγια κλειδωμένα
Από την άκρη των ματιών
το δάκρυ μου κυλά
και καταλήγει αλμυρό
σε χείλη σφραγισμένα
Βρες το κλειδί
ν’ ανοίξεις την καρδιά μου
μα μην τρομάξεις, μάτια μου
και φύγεις μακριά μου
Θ’ αφήσω τώρα τη σιωπή
τη γλώσσα των ματιών
να πούνε όσα δεν μπορούν
τα χείλη δεν τολμάνε
Ν’ ανοίξεις πόρτα και να μπεις
και να `σαι πυρκαγιά
και να μου λύσεις τα δεσμά
του χθες, που με πονάνε
Βρες το κλειδί
ν’ ανοίξεις την καρδιά μου
μα μην τρομάξεις, μάτια μου
και φύγεις μακριά μου
|
Ine ki apópse i siopí
mia skotiní agkaliá
neráida pu `chi mistiká
ke lógia klidoména
Apó tin ákri ton matión
to dákri mu kilá
ke katalígi almiró
se chili sfragisména
Ores to klidí
n’ aniksis tin kardiá mu
ma min tromáksis, mátia mu
ke fígis makriá mu
Th’ afíso tóra ti siopí
ti glóssa ton matión
na pune ósa den borun
ta chili den tolmáne
N’ aniksis pórta ke na bis
ke na `se pirkagiá
ke na mu lísis ta desmá
tu chthes, pu me ponáne
Ores to klidí
n’ aniksis tin kardiá mu
ma min tromáksis, mátia mu
ke fígis makriá mu
|