Έπιασε ξανά βροχή
κι εσύ τρέχεις σαν παιδί στους δρόμους,
γίνεσ’ ένα με τη γη
και χορεύεις στον έρωτα του κόσμου.
Έκλεισα τα μάτια μου και είδα,
τα βρεγμένα σου μαλλιά
στάζαν έρωτα και γέλιο, φως μου,
μούσκεμα φιλιά, μούσκεμα φιλιά.
Έπιασε ξανά βροχή
κι όλοι οι δρόμοι είναι μοναχοί,
μια πικρή αναμονή,
μι’ απουσία τόσο δυνατή.
Έκλεισα τα μάτια μου και είδα,
τα βρεγμένα σου μαλλιά
στάζαν έρωτα και γέλιο, φως μου,
μούσκεμα φιλιά, μούσκεμα φιλιά.
|
Έpiase ksaná vrochí
ki esí tréchis san pedí stus drómus,
gines’ éna me ti gi
ke chorevis ston érota tu kósmu.
Έklisa ta mátia mu ke ida,
ta vregména su malliá
stázan érota ke gélio, fos mu,
muskema filiá, muskema filiá.
Έpiase ksaná vrochí
ki óli i drómi ine monachi,
mia pikrí anamoní,
mi’ apusía tóso dinatí.
Έklisa ta mátia mu ke ida,
ta vregména su malliá
stázan érota ke gélio, fos mu,
muskema filiá, muskema filiá.
|