Μικρές μικρές βροχοσταγόνες
σ’ ένα σκοπό που τυραννά
κι ώρες νεκρές, στιγμές αιώνες
να ισορροπώ στο πουθενά
Κι η φθινοπωριά μέσα μου κι έξω
νοτιάς φυσάει ανιαρός
ναι το ξέρω είχα πει θ’ αντέξω
μα δεν βοηθάει κι ο καιρός
Κάποια ποτά είναι μια λύση
κοιμάται η μνήμη προσωρινά
αλλά μετά σαν θα ξυπνήσει
σαν ένα αγρίμι θα `ρθει ξανά
Κι η φθινοπωριά μέσα μου κι έξω
κι ένας αέρας ανιαρός
ναι το ξέρω είχα πει θ’ αντέξω
μα δεν βοηθάει κι ο καιρός
|
Mikrés mikrés vrochostagónes
s’ éna skopó pu tiranná
ki óres nekrés, stigmés eónes
na isorropó sto puthená
Ki i fthinoporiá mésa mu ki ékso
notiás fisái aniarós
ne to kséro icha pi th’ antékso
ma den voithái ki o kerós
Kápia potá ine mia lísi
kimáte i mními prosoriná
allá metá san tha ksipnísi
san éna agrími tha `rthi ksaná
Ki i fthinoporiá mésa mu ki ékso
ki énas aéras aniarós
ne to kséro icha pi th’ antékso
ma den voithái ki o kerós
|