Σε σκέφτηκα και χάθηκα,
στο φως με ταξιδεύεις,
σε σκέφτηκα και χάθηκα,
σ’ ένα βυθό με κλέβεις
Ότι κι οι δυο αγαπήσαμε,
τελειώνει στην αγάπη,
ο πόνος μας η λύτρωση,
και τ’ όνειρο αυταπάτη.
Κι όμως είσαι εδώ και μου μιλάς,
με αλλάζεις με φτιάχνεις με χαλάς,
φυλακή στο βυθό σου με κρατάς
να μ’ αγγίζεις και να με αγαπάς.
Σε σκέφτηκα και δάκρυσα,
γι’ αυτά που έχουν περάσει,
ο έρωτας που μέσα μου,
δε σ’ έχει ξεπεράσει.
Κι οι δυο μας φοβηθήκαμε,
γι’ αυτά που μας πληγώνουν,
το ρίσκο και η λογική,
που τη ζωή κυκλώνουν.
|
Se skéftika ke cháthika,
sto fos me taksidevis,
se skéftika ke cháthika,
s’ éna vithó me klévis
Όti ki i dio agapísame,
telióni stin agápi,
o pónos mas i lítrosi,
ke t’ óniro aftapáti.
Ki ómos ise edó ke mu milás,
me allázis me ftiáchnis me chalás,
filakí sto vithó su me kratás
na m’ angizis ke na me agapás.
Se skéftika ke dákrisa,
gi’ aftá pu échun perási,
o érotas pu mésa mu,
de s’ échi kseperási.
Ki i dio mas fovithíkame,
gi’ aftá pu mas pligónun,
to rísko ke i logikí,
pu ti zoí kiklónun.
|