Τρίζει η ζωή μου σαν σάπιο ξύλο
Στην παγωνιά σου τρέμω σαν φύλλο
Κι εσύ που να `σαι κι αυτό το βράδυ
Που ψάχνω ένα δικό σου χάδι
Ψέματα όλα όσα είπες
Και την ψυχή μου γέμισες λύπες
Κι η μοναξιά μου έριξε
Δακρυγόνα μες στα μάτια μου
Και μαζεύω τα κομμάτια μου
Δακρυγόνα με τυλίγουνε και με πνίγουν
Δακρυγόνα δακρυγόνα στο σεντόνι μου
Και κλεισμένο το μπαλκόνι μου
Δακρυγόνα και το δάκρυ μου
Σαν βροχής πέφτει σταγόνα
Τρίζει η ζωή μου
Κι αυτή τη νύχτα
Που ‘ναι η δική σου καληνύχτα
Κι ήθελα τόσο να σου μιλήσω
Στην αγκαλιά μου να σε κρατήσω
|
Trízi i zoí mu san sápio ksílo
Stin pagoniá su trémo san fíllo
Ki esí pu na `se ki aftó to vrádi
Pu psáchno éna dikó su chádi
Psémata óla ósa ipes
Ke tin psichí mu gémises lípes
Ki i monaksiá mu érikse
Dakrigóna mes sta mátia mu
Ke mazevo ta kommátia mu
Dakrigóna me tilígune ke me pnígun
Dakrigóna dakrigóna sto sentóni mu
Ke klisméno to balkóni mu
Dakrigóna ke to dákri mu
San vrochís péfti stagóna
Trízi i zoí mu
Ki aftí ti níchta
Pu ‘ne i dikí su kaliníchta
Ki íthela tóso na su milíso
Stin agkaliá mu na se kratíso
|