Και να που τα ταξίδια
μείναν μόνο όνειρα
Και να που οι φωνές
και τα τραγούδια σώπασαν
Και να που η ζωή
τώρα κυλάει πιο γρήγορα
Και να που τα παιδιά
και τα παιχνίδια χάθηκαν
Δε φταίω εγώ που μεγαλώνω
Χτυπάει πισώπλατα ο χρόνος
Δε φταίω εγώ που μεγαλώνω
Φταίει η ζωή που είναι μικρή
Ραγίσαν τα φεγγάρια
που ‘χε φέρει η άνοιξη
Μαρμάρωσε το φως
στο τελευταίο νύχτωμα
Φτιασίδι ερωτικό
που θα φοράει το αύριο
Στις πιάτσες της βροχής
που θα πουλιέται Σάββατο
|
Ke na pu ta taksídia
minan móno ónira
Ke na pu i fonés
ke ta tragudia sópasan
Ke na pu i zoí
tóra kilái pio grígora
Ke na pu ta pediá
ke ta pechnídia cháthikan
De fteo egó pu megalóno
Chtipái pisóplata o chrónos
De fteo egó pu megalóno
Ftei i zoí pu ine mikrí
Ragisan ta fengária
pu ‘che féri i ániksi
Marmárose to fos
sto telefteo níchtoma
Ftiasídi erotikó
pu tha forái to avrio
Stis piátses tis vrochís
pu tha puliéte Sávvato
|