Ρωτάς αν σ’ αγαπάω
γιατί σε πολεμάω
τη θάλασσα σου δείχνω
και σε ρίχνω
Τα βράδια σ’ ανασαίνω
μόνο για να σε σέρνω
να βλέπω να δακρύζεις
να λυγίζεις
Δε φτάνει μόνο ν’ αγαπάς
όσο κι αν σε πονάει
όταν το σώμα μου ακουμπάς
για αίμα θα πεινάει
Σε αλήτες σε χαρίζω
τα όνειρά σου σκίζω
στους φίλους σε μοιράζω
σε γιορτάζω
Τα μάτια σου γυρεύω
εκεί σε σημαδεύω
στο στόμα μου τα φέρνω
και στα παίρνω
|
Rotás an s’ agapáo
giatí se polemáo
ti thálassa su dichno
ke se ríchno
Ta vrádia s’ anaseno
móno gia na se sérno
na vlépo na dakrízis
na ligizis
De ftáni móno n’ agapás
óso ki an se ponái
ótan to sóma mu akubás
gia ema tha pinái
Se alítes se charízo
ta ónirá su skízo
stus fílus se mirázo
se giortázo
Ta mátia su girevo
eki se simadevo
sto stóma mu ta férno
ke sta perno
|