Όσο φεύγουνε καράβια
κι όσο ταξιδεύουν τραίνα
πάντα μάτια δακρυσμένα
πίσω τους θ’ αφήνουνε
κι όσο οι καρδιές χτυπάνε πάντα ελπίδες θα παλιώνουν
και αγάπες θα τελειώνουν
σα κεριά που σβήνουνε
Δε γίνεται αλλιώς δε γίνεται αλλιώς
όσο υπάρχουν άνθρωποι θα υπάρχει και καημός
Δε γίνεται αλλιώς δε γίνεται αλλιώς
Πάντοτε ξενιτεμένοι
θα ζητάνε τις πατρίδες
πλοία μες τις καταιγίδες
φάρο θα γυρεύουνε
και ο ήλιος όσο βγαίνει
μες τις γειτονιές του κόσμου
με τα πάρε και τα δώσ’ μου
όλοι θα παλεύουνε
Δε γίνεται αλλιώς δε γίνεται αλλιώς
όσο υπάρχουν άνθρωποι θα υπάρχει και καημός
Δε γίνεται αλλιώς δε γίνεται αλλιώς
|
Όso fevgune karávia
ki óso taksidevun trena
pánta mátia dakrisména
píso tus th’ afínune
ki óso i kardiés chtipáne pánta elpídes tha paliónun
ke agápes tha teliónun
sa keriá pu svínune
De ginete alliós de ginete alliós
óso ipárchun ánthropi tha ipárchi ke kaimós
De ginete alliós de ginete alliós
Pántote kseniteméni
tha zitáne tis patrídes
plia mes tis kategides
fáro tha girevune
ke o ílios óso vgeni
mes tis gitoniés tu kósmu
me ta páre ke ta dós’ mu
óli tha palevune
De ginete alliós de ginete alliós
óso ipárchun ánthropi tha ipárchi ke kaimós
De ginete alliós de ginete alliós
|