Στον καθρέφτη τον σπασμένο απ’ αγάπη ραγισμένο
Με ενοχές σε περιμένω κι είμαι ακόμα εδώ
Έχω κάτσει, έχω σπάσει, το μυαλό μου έχω κουράσει
Με κραυγές κι ανοησίες κι είμαι ακόμα εδώ
Δε γνωρίζω, δεν ορίζω ούτε τ’ άσπρο, ούτε το γκρίζο
Τι θα γίνει σ’ ένα χρόνο, τι χρωστάω, τι πληρώνω
Κι αν μηνύματα σου γράφω με τα δάχτυλα της λύπης
Ένα ξέρω κι υπογράφω πως μου λείπεις, πως μου λείπεις…
Στον καθρέφτη τον σπασμένο από μίσος ραγισμένο
Προκαλώ το πεπρωμένο κι είμαι ακόμα εδώ
Έχω νιώσει, έχω λιώσει σ’ ένα μήνα έχω παλιώσει
Με καημό και φαντασία θα είμαι πάντα εδώ
Δε γνωρίζω, δεν ορίζω ούτε τ’ άσπρο, ούτε το γκρίζο
Τι θα γίνει σ’ ένα χρόνο, τι χρωστάω, τι πληρώνω
Κι αν μηνύματα σου γράφω με τα δάχτυλα της λύπης
Ένα ξέρω κι υπογράφω πως μου λείπεις, πως μου λείπει
|
Ston kathréfti ton spasméno ap’ agápi ragisméno
Me enochés se periméno ki ime akóma edó
Έcho kátsi, écho spási, to mialó mu écho kurási
Me kravgés ki anoisíes ki ime akóma edó
De gnorízo, den orízo ute t’ áspro, ute to gkrízo
Ti tha gini s’ éna chróno, ti chrostáo, ti pliróno
Ki an minímata su gráfo me ta dáchtila tis lípis
Έna kséro ki ipográfo pos mu lipis, pos mu lipis…
Ston kathréfti ton spasméno apó mísos ragisméno
Prokaló to peproméno ki ime akóma edó
Έcho niósi, écho liósi s’ éna mína écho paliósi
Me kaimó ke fantasía tha ime pánta edó
De gnorízo, den orízo ute t’ áspro, ute to gkrízo
Ti tha gini s’ éna chróno, ti chrostáo, ti pliróno
Ki an minímata su gráfo me ta dáchtila tis lípis
Έna kséro ki ipográfo pos mu lipis, pos mu lipi
|