Δεν πιάνουνε εδώ τα κινητά
Λυπάμαι δεν ακούω τη φωνή σου
Γιατί είμαι πια μπροστά, πολύ μπροστά
και πίσω έχω αφήσει την πληγή σου
Δεν πιάνουν κι οι συγγνώμες τώρα πια
Τα λόγια δεν ξεγράφουνε τις πράξεις
Κι εμένα που σ’ αγάπησα βαθιά
Στις τύψεις σου μονάχα να με ψάξεις
Και δε με αφορά, τι ήσουν μια φορά
Δε μου `μεινε ζωή ούτε και δάκρυ
Θυσίασα πολλά, μα έμαθα καλά
για σένα δε πληρώνω άλλα λάθη
Και δε με αφορά, τι ήσουν μια φορά
Εσύ για την καρδιά μου και για μένα
Ο κόσμος προχωρά, δε δίνω αναφορά
Σε όνειρα μεγάλα μα χαμένα
Δεν πιάνουνε εδώ τα κινητά
Θαμμένες είναι πια οι αναμνήσεις
και πάρε και τσιγάρα και ποτά
Ν’ αντέχεις που δε θέλω να γυρίσεις
Δε μένει πια εδώ το παρελθόν
Το αύριο αγκάλιασα και πάλι
Σε έσβησα απ’ τη σκέψη μου λοιπόν
Δεν ήσουν η αγάπη η μεγάλη
|
Den piánune edó ta kinitá
Lipáme den akuo ti foní su
Giatí ime pia brostá, polí brostá
ke píso écho afísi tin pligí su
Den piánun ki i singnómes tóra pia
Ta lógia den ksegráfune tis práksis
Ki eména pu s’ agápisa vathiá
Stis típsis su monácha na me psáksis
Ke de me aforá, ti ísun mia forá
De mu `mine zoí ute ke dákri
Thisíasa pollá, ma ématha kalá
gia séna de pliróno álla láthi
Ke de me aforá, ti ísun mia forá
Esí gia tin kardiá mu ke gia ména
O kósmos prochorá, de díno anaforá
Se ónira megála ma chaména
Den piánune edó ta kinitá
Thamménes ine pia i anamnísis
ke páre ke tsigára ke potá
N’ antéchis pu de thélo na girísis
De méni pia edó to parelthón
To avrio agkáliasa ke páli
Se ésvisa ap’ ti sképsi mu lipón
Den ísun i agápi i megáli
|