Πες μου τι ζήτησες και δε σ’το έδωσα
Πες μου τι θέλησες και δεν ενέδωσα
Πες μου εσύ που εδώ μ’ αφήνεις
Που μόνο παίρνεις αν ξέρεις να δίνεις
Δε μιλάς, τι να πεις
Τη λέξη «αγάπη» δυστυχώς την αγνοείς
Δε μιλάς, τι να πεις
Εσύ έχεις μάθει να σκοτώνεις για να ζεις
Δε μιλάς… τι να πεις…τι να πεις…τι να πεις…
Πες μου πώς ξέχασες όρκους που έλεγες
Ήμουν στο πλάι σου τις νύχτες που έκλαιγες
Πες μου εσύ που μ’ εκδικείσαι
Με τέτοιο τρόπο τι άνθρωπος είσαι
Δε μιλάς, τι να πεις
Τη λέξη «αγάπη» δυστυχώς την αγνοείς
Δε μιλάς, τι να πεις
Εσύ έχεις μάθει να σκοτώνεις για να ζεις
Δε μιλάς… τι να πεις…τι να πεις…τι να πεις.
|
Pes mu ti zítises ke de s’to édosa
Pes mu ti thélises ke den enédosa
Pes mu esí pu edó m’ afínis
Pu móno pernis an kséris na dínis
De milás, ti na pis
Ti léksi «agápi» distichós tin agnois
De milás, ti na pis
Esí échis máthi na skotónis gia na zis
De milás… ti na pis…ti na pis…ti na pis…
Pes mu pós kséchases órkus pu éleges
Ήmun sto plái su tis níchtes pu ékleges
Pes mu esí pu m’ ekdikise
Me tétio trópo ti ánthropos ise
De milás, ti na pis
Ti léksi «agápi» distichós tin agnois
De milás, ti na pis
Esí échis máthi na skotónis gia na zis
De milás… ti na pis…ti na pis…ti na pis.
|