|
Δε θέλω να με κλάψετε
και να με λυπηθείτε,
τ’ άσπρα να μην τα βγάλετε
και μαύρα μην ντυθείτε.
Θέλω να πάτε σπίτι μου,
την μάνα μου να δείτε,
να την παρηγορήσετε,
δυο λόγια να της πείτε.
Κι εσύ αγάπη μου γλυκιά
απόψε που με χάνεις,
μια χάρη, ακόμα, σου ζητώ
για μένανε να κάνεις.
Θέλω να πας στη μάνα μου
να την παρηγορήσεις,
στη μοναξιά, τη συντροφιά
εσύ να της κρατήσεις.
Τώρα και να με κλάψετε
και να με λυπηθείτε
είναι αργά, στον κόσμο πια
δε θα με ξαναδείτε.
Θέλω να πάτε σπίτι μου,
την μάνα μου να δείτε,
να την παρηγορήσετε,
δυο λόγια να της πείτε
|
De thélo na me klápsete
ke na me lipithite,
t’ áspra na min ta vgálete
ke mavra min ntithite.
Thélo na páte spíti mu,
tin mána mu na dite,
na tin parigorísete,
dio lógia na tis pite.
Ki esí agápi mu glikiá
apópse pu me chánis,
mia chári, akóma, su zitó
gia ménane na kánis.
Thélo na pas sti mána mu
na tin parigorísis,
sti monaksiá, ti sintrofiá
esí na tis kratísis.
Tóra ke na me klápsete
ke na me lipithite
ine argá, ston kósmo pia
de tha me ksanadite.
Thélo na páte spíti mu,
tin mána mu na dite,
na tin parigorísete,
dio lógia na tis pite
|
