|
Ήσουν δικιά μου μια φορά
ήταν η αγάπη μας φωτιά
μα τη ματώσαμε πως την πληγώσαμε
εμείς πως την πληγώσαμε
Κι ήρθε μετά ο χωρισμός
κι έγινε σύμβουλος κακός για τις καρδιές μας
για τις ζωές μου
πληγή για τις ζωές μας
Και τότε έφυγα έφυγα
και πάλι μόνος μου έμεινα
δε θέλει λόγο η καρδιά ν’ αγαπάει
και δε θέλει τρόπο κανένα
Και τότε μ’ άφησες μ’ άφησες
να ’ξερα πόσο μ’ αγάπησες
δε θέλει λόγο η καρδιά να πειστεί
πως δεν μπορεί χωρίς εσένα
Λίγο μετά το χωρισμό
είχα ένα θάρρος μια ευχή και μια ελπίδα
τι λάθος έκανα ζωή και πάλι πέθανα
Και τότε έφυγα έφυγα
και πάλι μόνη μου έμεινα
δε θέλει λόγο η καρδιά ν’ αγαπάει
και δε θέλει τρόπο κανένα
Και τότε μ’ άφησες μ’ άφησες
να ’ξερα πόσο μ’ αγάπησες
δε θέλει λόγο η καρδιά να πειστεί
πως δεν μπορεί χωρίς εσένα
|
Ήsun dikiá mu mia forá
ítan i agápi mas fotiá
ma ti matósame pos tin pligósame
emis pos tin pligósame
Ki írthe metá o chorismós
ki égine símvulos kakós gia tis kardiés mas
gia tis zoés mu
pligí gia tis zoés mas
Ke tóte éfiga éfiga
ke páli mónos mu émina
de théli lógo i kardiá n’ agapái
ke de théli trópo kanéna
Ke tóte m’ áfises m’ áfises
na ’ksera póso m’ agápises
de théli lógo i kardiá na pisti
pos den bori chorís eséna
Lígo metá to chorismó
icha éna thárros mia efchí ke mia elpída
ti láthos ékana zoí ke páli péthana
Ke tóte éfiga éfiga
ke páli móni mu émina
de théli lógo i kardiá n’ agapái
ke de théli trópo kanéna
Ke tóte m’ áfises m’ áfises
na ’ksera póso m’ agápises
de théli lógo i kardiá na pisti
pos den bori chorís eséna
|
