Ξέρω με περίμενες μα ατέλειωτος ο δρόμος
Ίσκιο δεν έχει δενδρί για να σταθώ
Έφυγ’ η ελπίδα μου και ήρθε το σκοτάδι
Δώσ’ μου το χέρι σου φοβάμαι θα χαθώ
Μη μ’ αφήνεις δεν μπορώ να σ’αρνηθώ
Μου ’πες πως θα ’ρθεις μα ακόμα καρτερώ
Άστρα τα όνειρα που σβήνουνε το βράδυ
Τώρα σκοτάδι κι εγώ σ’αναζητώ
Ήσουνα τ’ αστέρι μου και σε ζητώ το βράδυ
Διώχνεις τη νύχτα που φέρνει τον χαμό
Δείξε μου τον δρόμο μου να ξαναρθώ κοντά σου
Φλόγα η καρδιά σου κι εγώ θα ζεσταθώ
|
Kséro me perímenes ma atéliotos o drómos
Ίskio den échi dendrí gia na stathó
Έfig’ i elpída mu ke írthe to skotádi
Dós’ mu to chéri su fováme tha chathó
Mi m’ afínis den boró na s’arnithó
Mu ’pes pos tha ’rthis ma akóma karteró
Άstra ta ónira pu svínune to vrádi
Tóra skotádi ki egó s’anazitó
Ήsuna t’ astéri mu ke se zitó to vrádi
Dióchnis ti níchta pu férni ton chamó
Dikse mu ton drómo mu na ksanarthó kontá su
Flóga i kardiá su ki egó tha zestathó
|