Σκιά εσύ, σκιά κι εγώ,
σκοτάδι βαθύ.
Μα αν καείς για μένα και αν καώ για σένα,
το φως θα γεννηθεί.
Δέκα βήματα κι αμέσως θα σε δω,
δέκα βήματα και πάλι θα χαθώ.
Φεύγεις κι έρχεσαι κι εγώ σ’ αναζητώ,
στα ψέματα το ζω.
Δέκα βήματα κι αμέσως θα χαθείς,
δέκα βήματα και δε θα είσαι εκεί.
Τι κι αν έρχεσαι, αφού δεν είσαι εσύ,
ψέματα η ζωή, ψέματα.
Κι εσύ θα φεύγεις μακριά,
κι εγώ θ’ ακολουθώ.
Κι ενώ θα πλησιάζω και όσο θα σε ψάχνω,
θα μάθω, να πετώ.
Δέκα βήματα κι αμέσως θα σε δω,
δέκα βήματα και πάλι θα χαθώ.
Φεύγεις κι έρχεσαι κι εγώ σ’ αναζητώ,
στα ψέματα το ζω.
Δέκα βήματα κι αμέσως θα χαθείς,
δέκα βήματα και δε θα είσαι εκεί.
Τι κι αν έρχεσαι, αφού δεν είσαι εσύ,
ψέματα η ζωή, ψέματα.
Δέκα βήματα κι αμέσως θα χαθείς,
δέκα βήματα και δε θα είσαι εκεί.
Τι κι αν έρχεσαι, αφού δεν είσαι εσύ,
ψέματα η ζωή, ψέματα.
|
Skiá esí, skiá ki egó,
skotádi vathí.
Ma an kais gia ména ke an kaó gia séna,
to fos tha gennithi.
Déka vímata ki amésos tha se do,
déka vímata ke páli tha chathó.
Fevgis ki érchese ki egó s’ anazitó,
sta psémata to zo.
Déka vímata ki amésos tha chathis,
déka vímata ke de tha ise eki.
Ti ki an érchese, afu den ise esí,
psémata i zoí, psémata.
Ki esí tha fevgis makriá,
ki egó th’ akoluthó.
Ki enó tha plisiázo ke óso tha se psáchno,
tha mátho, na petó.
Déka vímata ki amésos tha se do,
déka vímata ke páli tha chathó.
Fevgis ki érchese ki egó s’ anazitó,
sta psémata to zo.
Déka vímata ki amésos tha chathis,
déka vímata ke de tha ise eki.
Ti ki an érchese, afu den ise esí,
psémata i zoí, psémata.
Déka vímata ki amésos tha chathis,
déka vímata ke de tha ise eki.
Ti ki an érchese, afu den ise esí,
psémata i zoí, psémata.
|