|
Μεγάλωνα στην τσέπη του πατέρα μου
δεμένη μ’ αλυσίδα στα κλειδιά του
με τ’ όνομα, τ’ αμάξι και τα σπίτια του
και μ’ όλα τα μεγάλα όνειρα του
Μεγάλωνα στης μάνας μου τα δάκρυα
σαν σκάλισμα σε βέρα από πλατίνα
που έβγαζε και άφηνε στην άκρια
καθώς έπλενε πιάτα στην κουζίνα.
Τι με ρωτάς,
τι να σου λέω, εδώ τα βλέπεις
θες με κρατάς
κι αν δε σου κάνω με επιστρέφεις
Δεν έχω μάθει δυστυχώς να μην ανήκω
μια στο βοσκό, μια στο μαντρί και μια στο λύκο
Μεγάλωνα γι’ αυτούς περιμένανε
και ύστερα για χάρη κάποιου ψεύτη
και μέρα με τη μέρα αντί για μένανε
τη μάνα μου αντικρίζω στον καθρέφτη
Τι με ρωτάς,
τι να σου λέω, εδώ τα βλέπεις
θες με κρατάς
κι αν δε σου κάνω με επιστρέφεις
Δεν έχω μάθει δυστυχώς να μην ανήκω
μια στο βοσκό, μια στο μαντρί και μια στο λύκο
|
Megálona stin tsépi tu patéra mu
deméni m’ alisída sta klidiá tu
me t’ ónoma, t’ amáksi ke ta spítia tu
ke m’ óla ta megála ónira tu
Megálona stis mánas mu ta dákria
san skálisma se véra apó platína
pu évgaze ke áfine stin ákria
kathós éplene piáta stin kuzína.
Ti me rotás,
ti na su léo, edó ta vlépis
thes me kratás
ki an de su káno me epistréfis
Den écho máthi distichós na min aníko
mia sto voskó, mia sto mantrí ke mia sto líko
Megálona gi’ aftus periménane
ke ístera gia chári kápiu psefti
ke méra me ti méra antí gia ménane
ti mána mu antikrízo ston kathréfti
Ti me rotás,
ti na su léo, edó ta vlépis
thes me kratás
ki an de su káno me epistréfis
Den écho máthi distichós na min aníko
mia sto voskó, mia sto mantrí ke mia sto líko
|
