Σήμανε η ώρα της μοναξιάς
κι εσύ κρατιέσαι απ’ άλλο χέρι.
Είναι ο πόνος που με κερνάς
ένα πελώριο μαύρο μαχαίρι.
Δεν είμαι τίποτα, μα σ’ αγαπώ,
μόνο κοντά σου γίνομαι κάτι.
Δεν είμαι τίποτα, μα σ’ αγαπώ,
είμαι μια θάλασσα νεκρή χωρίς αλάτι.
Σήμανε η ώρα της μοναξιάς
κι εγώ βουλιάζω στα ψέματά σου.
Είμαι ο ίσκιος μιας αγκαλιάς,
η προδομένη του έρωτά σου.
Δεν είμαι τίποτα, μα σ’ αγαπώ,
μόνο κοντά σου γίνομαι κάτι.
Δεν είμαι τίποτα, μα σ’ αγαπώ,
είμαι μια θάλασσα νεκρή χωρίς αλάτι.
|
Símane i óra tis monaksiás
ki esí kratiése ap’ állo chéri.
Ine o pónos pu me kernás
éna pelório mavro macheri.
Den ime típota, ma s’ agapó,
móno kontá su ginome káti.
Den ime típota, ma s’ agapó,
ime mia thálassa nekrí chorís aláti.
Símane i óra tis monaksiás
ki egó vuliázo sta psématá su.
Ime o ískios mias agkaliás,
i prodoméni tu érotá su.
Den ime típota, ma s’ agapó,
móno kontá su ginome káti.
Den ime típota, ma s’ agapó,
ime mia thálassa nekrí chorís aláti.
|