Δε με νοιάζει ο τρόπος ο κόσμος αλλάζει
Όλο χάνω τις μέρες μα δε με πειράζει
Δε με νοιάζει να μάθω την απόλυτη αλήθεια
Μπορώ να δώσω ζωή στα πιο τρελά παραμύθια
Αυτό που φοβάμαι είναι τα λόγια
Αυτά με τρομάζουν
Τα ήσυχα λόγια
Αυτά που τσακίζουν αγάπες
Και φέρνουν ανθρώπους στα όρια
Αυτά που μας έκαναν να μη μιλάμε
Στα μάτια ξανά σε κοιτώ και φοβάμαι
Οι αναμνήσεις μας μας άφησαν πίσω
Μόνοι ξανά
Δεν είναι αργά
Μεσημέρια με ήλιο μας χτυπάνε την πόρτα
Δεν είναι αργά
Τα φωτεινά καλοκαίρια δε χρειάζονται λόγια
|
De me niázi o trópos o kósmos allázi
Όlo cháno tis méres ma de me pirázi
De me niázi na mátho tin apóliti alíthia
Boró na dóso zoí sta pio trelá paramíthia
Aftó pu fováme ine ta lógia
Aftá me tromázun
Ta ísicha lógia
Aftá pu tsakízun agápes
Ke férnun anthrópus sta ória
Aftá pu mas ékanan na mi miláme
Sta mátia ksaná se kitó ke fováme
I anamnísis mas mas áfisan píso
Móni ksaná
Den ine argá
Mesiméria me ílio mas chtipáne tin pórta
Den ine argá
Ta fotiná kalokeria de chriázonte lógia
|