|
Πήρα μια βαλίτσα κι ένα δρόμο μακρινό
φτάνει κάθε μέρα σ’ άλλο τόπο να ξεχνώ
κι ούτε να σ’ ακούω να μιλάς
ούτε να σε βλέπω να γελάς
Δεν είναι για σένα που μόνη γυρνώ
που μπαίνω σε τρένα χωρίς γυρισμό
δεν είναι για σένα που ζω στη φωτιά
το κάνω για μένα που δε σ’ έχω πια
Βρήκα ένα τρόπο να μην είμαι πουθενά
ξένο μες στους ξένους το κορμί μου να πετά
κι ούτε να με νοιάζει πώς τα πας
ούτε τα φιλιά σου που σκορπάς
Δεν είναι για σένα που μόνη γυρνώ
που μπαίνω σε τρένα χωρίς γυρισμό
δεν είναι για σένα που ζω στη φωτιά
το κάνω για μένα που δε σ’ έχω πια
|
Píra mia valítsa ki éna drómo makrinó
ftáni káthe méra s’ állo tópo na ksechnó
ki ute na s’ akuo na milás
ute na se vlépo na gelás
Den ine gia séna pu móni girnó
pu beno se tréna chorís girismó
den ine gia séna pu zo sti fotiá
to káno gia ména pu de s’ écho pia
Oríka éna trópo na min ime puthená
kséno mes stus ksénus to kormí mu na petá
ki ute na me niázi pós ta pas
ute ta filiá su pu skorpás
Den ine gia séna pu móni girnó
pu beno se tréna chorís girismó
den ine gia séna pu zo sti fotiá
to káno gia ména pu de s’ écho pia
|
