Χόρεψες ρυθμούς που πληγώναν τα βήματά σου
Αλλά αυτός θαρρείς χαϊδεύει τα πόδια τα γυμνά σου
Ποιος Θεός δικός μας τού ‘δωσε το χάδι του
Κι έχει αλλοφρονήσει η θερμή σου η φύση
Δεν είναι ρυθμός να τον μετρήσω
Είναι λόγος να λιγοθυμήσω
Τ’ άστρο μου ως εδώ ήταν κρότος κι αναμπουμπούλα
Αλλά εσύ αθόρυβα ερχόσουν σαν την αυγούλα
Ποιον αμείβεις τώρα με χρυσά χαμόγελα
Παίζεις τα βραχιόλια και βροντούν πιστόλια
Δεν είναι ρυθμός να τον μετρήσω
Είναι λόγος να λιγοθυμήσω
Το παιδί φρικιό στον ρυθμό σου αποκτάει σπίτι
Ποιες φωτιές τραβούν οι παλμοί σου και ποιον μαγνήτη
Και της πολιτείας όλα τα αδέσποτα
Μπαίνουν μαγεμένα κάτω από σένα
Βρε δεν είναι ρυθμός να τον μετρήσω
Είναι λόγος να λιγοθυμήσω
Δεν είναι ρυθμός να τον μετρήσω
Είναι λόγος να λιγοθυμήσω
|
Chórepses rithmus pu pligónan ta vímatá su
Allá aftós tharris chaidevi ta pódia ta gimná su
Pios Theós dikós mas tu ‘dose to chádi tu
Ki échi allofronísi i thermí su i físi
Den ine rithmós na ton metríso
Ine lógos na ligothimíso
T’ ástro mu os edó ítan krótos ki anabubula
Allá esí athóriva erchósun san tin avgula
Pion amivis tóra me chrisá chamógela
Pezis ta vrachiólia ke vrontun pistólia
Den ine rithmós na ton metríso
Ine lógos na ligothimíso
To pedí frikió ston rithmó su apoktái spíti
Pies fotiés travun i palmi su ke pion magníti
Ke tis politias óla ta adéspota
Benun mageména káto apó séna
Ore den ine rithmós na ton metríso
Ine lógos na ligothimíso
Den ine rithmós na ton metríso
Ine lógos na ligothimíso
|