Άμα σου πω τι έχω ζήσει τόσα χρόνια
κι όλα αυτά που κουβαλάω από παιδί
και μπεις στη θέση μου μονάχα μια στιγμή,
ίσως να νιώσεις της ψυχής μου τα δαιμόνια.
Γιατί ο καθένας έχει δίκιο να με κρίνει,
ποιος θα `ταν, άλλωστε, ο ρόλος μας εδώ,
μα η σκέψη πρέπει να `χει μέσα σπαραγμό
κι η κάθε κρίση να `ναι μια μικρή οδύνη.
Κι αν, την αιτία του κακού, θέλεις να ψάξεις,
έχει τις ρίζες του βαθιά,
κι από περάσματα στενά
στην παιδική μου ηλικία να κοιτάξεις,
μα όταν πιστέψεις πως με έχεις καταλάβει,
μην πεις πως φταίει άλλη καμιά,
δέκατη τέταρτη γενιά,
δέκατη τέταρτη γενιά.
Μην περιμένεις να μιλήσω με προφάσεις,
ίσως αν ήσουνα στη θέση μου εσύ
να είχες φύγει απ’ την πρώτη τη στιγμή,
όμως, δεν έχω τις δικές σου αντιστάσεις.
Δε φταίω μόνο εγώ για όσα έχουν γίνει,
μα ακόμα κι αν δε με συμφέρει, θα σ’ το πω,
ίσως ο κόσμος μας να είχε λυτρωμό
αν ο καθένας είχε πάρει την ευθύνη.
Κι αν, την αιτία του κακού, θέλεις να ψάξεις,
έχει τις ρίζες του βαθιά,
κι από περάσματα στενά
στην παιδική μου ηλικία να κοιτάξεις,
μα όταν πιστέψεις πως με έχεις καταλάβει,
μην πεις πως φταίει άλλη καμιά,
δέκατη τέταρτη γενιά,
δέκατη τέταρτη γενιά.
Γι’ αυτό σου λέω, αν θες να κρίνεις την ουσία,
στην επιφάνεια δεν πρέπει να κολλάς,
κάθε σου λέξη να σε κάνει να πονάς,
γιατί αλλιώς, δεν έχει ο λόγος σου αξία.
Κι αφού περάσεις όλα αυτά, άσε με εμένα
να συνεχίσω να σηκώνω το σταυρό,
γιατί, μονάχα εγώ στον κόσμο μας αυτό,
έχω το βάρος στα δικά μου πεπραγμένα.
Κι αν, την αιτία του κακού, θέλεις να ψάξεις,
έχει τις ρίζες του βαθιά,
κι από περάσματα στενά
στην παιδική μου ηλικία να κοιτάξεις,
μα όταν πιστέψεις πως με έχεις καταλάβει,
μην πεις πως φταίει άλλη καμιά,
δέκατη τέταρτη γενιά,
δέκατη τέταρτη γενιά.
Πρέπει ο καθένας τη ζωή του ν’ αναλάβει.
|
Άma su po ti écho zísi tósa chrónia
ki óla aftá pu kuvaláo apó pedí
ke bis sti thési mu monácha mia stigmí,
ísos na niósis tis psichís mu ta demónia.
Giatí o kathénas échi díkio na me kríni,
pios tha `tan, álloste, o rólos mas edó,
ma i sképsi prépi na `chi mésa sparagmó
ki i káthe krísi na `ne mia mikrí odíni.
Ki an, tin etía tu kaku, thélis na psáksis,
échi tis rízes tu vathiá,
ki apó perásmata stená
stin pedikí mu ilikía na kitáksis,
ma ótan pistépsis pos me échis katalávi,
min pis pos ftei álli kamiá,
dékati tétarti geniá,
dékati tétarti geniá.
Min periménis na milíso me profásis,
ísos an ísuna sti thési mu esí
na iches fígi ap’ tin próti ti stigmí,
ómos, den écho tis dikés su antistásis.
De fteo móno egó gia ósa échun gini,
ma akóma ki an de me simféri, tha s’ to po,
ísos o kósmos mas na iche litromó
an o kathénas iche pári tin efthíni.
Ki an, tin etía tu kaku, thélis na psáksis,
échi tis rízes tu vathiá,
ki apó perásmata stená
stin pedikí mu ilikía na kitáksis,
ma ótan pistépsis pos me échis katalávi,
min pis pos ftei álli kamiá,
dékati tétarti geniá,
dékati tétarti geniá.
Gi’ aftó su léo, an thes na krínis tin usía,
stin epifánia den prépi na kollás,
káthe su léksi na se káni na ponás,
giatí alliós, den échi o lógos su aksía.
Ki afu perásis óla aftá, áse me eména
na sinechíso na sikóno to stavró,
giatí, monácha egó ston kósmo mas aftó,
écho to város sta diká mu pepragména.
Ki an, tin etía tu kaku, thélis na psáksis,
échi tis rízes tu vathiá,
ki apó perásmata stená
stin pedikí mu ilikía na kitáksis,
ma ótan pistépsis pos me échis katalávi,
min pis pos ftei álli kamiá,
dékati tétarti geniá,
dékati tétarti geniá.
Prépi o kathénas ti zoí tu n’ analávi.
|