Όπου ν’ απλώσεις το βλέμμα σου είναι φανερό
ο κόσμος κι όλη η φύση αλλάζει με τον καιρό.
Μόνο εσύ δεν έχεις δείξει να ‘χεις ούτε μια ελπίδα
από τότε που σε είδα να με κάνεις να χαρώ,
τι κι αν περνάνε καλοκαίρια, είσαι μέσα στη μιζέρια
κι είμαστε όλο στα μαχαίρια κι είναι τόσο βαρετό.
Δεν έχω ιδέα τι μου λες
όλο κλαις και με φορτώνεις ενοχές
δεν έχω ιδέα πια τι θες
δυο φορές να σε διορθώνω είναι πολλές.
Κανείς δεν πρόκειται ποτέ να καταφέρει να συλλάβει
πόσο σ’ έχω καταλάβει, πόσο είναι σοβαρό,
και όπως έχω διαπιστώσει, το κακό έχει τριτώσει
κι έχω πλέον χαλαρώσει κι ένα έχω να σου πω.
Δεν έχω ιδέα τι μου λες
όλο κλαις και με φορτώνεις ενοχές
δεν έχω ιδέα πια τι θες
δυο φορές να σε διορθώνω είναι πολλές.
|
Όpu n’ aplósis to vlémma su ine faneró
o kósmos ki óli i físi allázi me ton keró.
Móno esí den échis diksi na ‘chis ute mia elpída
apó tóte pu se ida na me kánis na charó,
ti ki an pernáne kalokeria, ise mésa sti mizéria
ki imaste ólo sta macheria ki ine tóso varetó.
Den écho idéa ti mu les
ólo kles ke me fortónis enochés
den écho idéa pia ti thes
dio forés na se diorthóno ine pollés.
Kanis den prókite poté na kataféri na sillávi
póso s’ écho katalávi, póso ine sovaró,
ke ópos écho diapistósi, to kakó échi tritósi
ki écho pléon chalarósi ki éna écho na su po.
Den écho idéa ti mu les
ólo kles ke me fortónis enochés
den écho idéa pia ti thes
dio forés na se diorthóno ine pollés.
|