|
Είδα μέσα στη βουή
την παλιά μου αγάπη
τόσες θύελλες εκεί
τόσες πυρκαγιές
Πως να κλείσει η πληγή
πως να βγει το αγκάθι
γιατί βρήκαμε γιατί
τόσες αφορμές
Θα ’μαι πάντα εδώ
να φυλάω αυτά που πέταξες
δεν σε συγχωρώ
για όλες τις φωτιές που ξέχασες
Θα ‘μαι πάντα εδώ
όσα χρόνια κι αν περάσανε
δεν μας συγχωρώ
από φόβο χάσαμε
Στον υπόγειο σταθμό
μια οφθαλμαπάτη
μες στο πλήθος το βουβό
χάθηκε κι αυτή
Δεν το καταλάβαμε
πόσο αργεί η αγάπη
να δούμε δεν προλάβαμε
το τέλος μας αρχή
Θα ’μαι πάντα εδώ
να φυλάω αυτά που πέταξες
δεν σε συγχωρώ
για όλες τις φωτιές που ξέχασες
Θα ‘μαι πάντα εδώ
όσα χρόνια κι αν περάσανε
δεν μας συγχωρώ
από φόβο χάσαμε
|
Ida mésa sti vuí
tin paliá mu agápi
tóses thíelles eki
tóses pirkagiés
Pos na klisi i pligí
pos na vgi to agkáthi
giatí vríkame giatí
tóses aformés
Tha ’me pánta edó
na filáo aftá pu pétakses
den se sigchoró
gia óles tis fotiés pu kséchases
Tha ‘me pánta edó
ósa chrónia ki an perásane
den mas sigchoró
apó fóvo chásame
Ston ipógio stathmó
mia ofthalmapáti
mes sto plíthos to vuvó
cháthike ki aftí
Den to katalávame
póso argi i agápi
na dume den prolávame
to télos mas archí
Tha ’me pánta edó
na filáo aftá pu pétakses
den se sigchoró
gia óles tis fotiés pu kséchases
Tha ‘me pánta edó
ósa chrónia ki an perásane
den mas sigchoró
apó fóvo chásame
|
