Αυτό δεν είναι απλά ένα “γεια”
δεν είναι “θα σε δω μετά”
δεν είναι τίποτα απ’ όλα αυτά
Αυτό το δάκρυ που κρατάς
πίσω απ’ το γέλιο που φοράς
το ξέρω πως είναι για μας
Δεν μπορώ να το πιστέψω
πως τελειώνουμε εδώ
χθες το βράδυ μου ‘πες
“πόσο σ’ αγαπώ”
Δεν μπορώ να το πιστέψω
πως χωρίζουμε έτσι απλά
τόσο εύκολα η καρδιά σου με πετά;
Αυτό δεν είναι απλά ένα “αντίο”
είναι ναυάγιο και όχι πλοίο
είναι το “ένα” που έχει γίνει “δύο”
Αυτό που βλέπω είναι μια πλάτη
δεν είναι μια οφθαλμαπάτη
πόσο πονάει η αγάπη
Δεν μπορώ να το πιστέψω
πως τελειώνουμε εδώ
χθες το βράδυ μου `πες
“πόσο σ’ αγαπώ”
Δεν μπορώ να το πιστέψω
πως χωρίζουμε έτσι απλά
τόσο εύκολα η καρδιά σου με πετά;
|
Aftó den ine aplá éna “gia”
den ine “tha se do metá”
den ine típota ap’ óla aftá
Aftó to dákri pu kratás
píso ap’ to gélio pu forás
to kséro pos ine gia mas
Den boró na to pistépso
pos teliónume edó
chthes to vrádi mu ‘pes
“póso s’ agapó”
Den boró na to pistépso
pos chorízume étsi aplá
tóso efkola i kardiá su me petá;
Aftó den ine aplá éna “antío”
ine nafágio ke óchi plio
ine to “éna” pu échi gini “dío”
Aftó pu vlépo ine mia pláti
den ine mia ofthalmapáti
póso ponái i agápi
Den boró na to pistépso
pos teliónume edó
chthes to vrádi mu `pes
“póso s’ agapó”
Den boró na to pistépso
pos chorízume étsi aplá
tóso efkola i kardiá su me petá;
|