Στις κρυφές ακτές του νου μου
στις σελίδες του μυαλού μου
μπαινοβγαίνεις μυστικά.
Κι όταν η καρδιά ραγίζει
και το αίμα σου μ’ αγγίζει
μ’ ανασταίνεις μαγικά.
Δεν παραδίνομαι,
σε σένα αφήνομαι.
Στην αγάπη μου σε φέρνω,
σε δανείζω και σε παίρνω
και το φως σου ντύνομαι.
Λουλουδάκι της ερήμου
έχει γίνει το κορμί μου,
στα φιλιά σου ξεδιψά.
Και τ’ αστέρια τ’ αναμμένα
ένα γίνονται με μένα
όταν σ’ έχω αγκαλιά.
Δεν παραδίνομαι,
σε σένα αφήνομαι.
Στην αγάπη μου σε φέρνω,
σε δανείζω και σε παίρνω
και το φως σου ντύνομαι.
|
Stis krifés aktés tu nu mu
stis selídes tu mialu mu
benovgenis mistiká.
Ki ótan i kardiá ragizi
ke to ema su m’ angizi
m’ anastenis magiká.
Den paradínome,
se séna afínome.
Stin agápi mu se férno,
se danizo ke se perno
ke to fos su ntínome.
Luludáki tis erímu
échi gini to kormí mu,
sta filiá su ksedipsá.
Ke t’ astéria t’ anamména
éna ginonte me ména
ótan s’ écho agkaliá.
Den paradínome,
se séna afínome.
Stin agápi mu se férno,
se danizo ke se perno
ke to fos su ntínome.
|