Με παραμελεί και τρελαίνομαι,
στην καρδιά της δεύτερος πάντα έρχομαι,
Με παραμελεί κι όλο χάνεται
κι ότι έχει άδικο δεν αισθάνεται.
Δεν εκτίμησε ποτέ και το φέρσιμό μου,
όμως έτσι ξύπνησε τον εγωισμό μου.
Αν δε θέλει μια αυτή δέκα δεν την θέλω,
δέκα δεν την σκέφτομαι, δέκα δεν την ξέρω.
Δεν παρακαλάω κι ούτε ξενυχτάω για λογαριασμό της,
δεν παρακαλάω, σκίζω και πετάω καθετί δικό της,
δεν παρακαλάω, σ’ άλλη αγάπη πάω και θα μετανιώσει.
Δεν αφήνω εδώ ό,τι αγαπώ να ισοπεδώσει.
Με παραμελεί κι αδιαφορεί,
για το τι αισθάνομαι μέσα μου γι’ αυτή.
Με παραμελεί μα κουράστηκα,
πως θα φτάναμε ως εδώ δε φαντάστηκα.
Δεν εκτίμησε ποτέ και το φέρσιμό μου,
όμως έτσι ξύπνησε τον εγωισμό μου.
Αν δε θέλει μια αυτή δέκα δεν την θέλω,
δέκα δεν την σκέφτομαι, δέκα δεν την ξέρω.
Δεν παρακαλάω κι ούτε ξενυχτάω για λογαριασμό της,
δεν παρακαλάω, σκίζω και πετάω καθετί δικό της,
δεν παρακαλάω, σ’ άλλη αγάπη πάω και θα μετανιώσει.
Δεν αφήνω εδώ ό,τι αγαπώ να ισοπεδώσει.
|
Me parameli ke trelenome,
stin kardiá tis defteros pánta érchome,
Me parameli ki ólo chánete
ki óti échi ádiko den esthánete.
Den ektímise poté ke to férsimó mu,
ómos étsi ksípnise ton egismó mu.
An de théli mia aftí déka den tin thélo,
déka den tin skéftome, déka den tin kséro.
Den parakaláo ki ute ksenichtáo gia logariasmó tis,
den parakaláo, skízo ke petáo kathetí dikó tis,
den parakaláo, s’ álli agápi páo ke tha metaniósi.
Den afíno edó ó,ti agapó na isopedósi.
Me parameli ki adiafori,
gia to ti esthánome mésa mu gi’ aftí.
Me parameli ma kurástika,
pos tha ftáname os edó de fantástika.
Den ektímise poté ke to férsimó mu,
ómos étsi ksípnise ton egismó mu.
An de théli mia aftí déka den tin thélo,
déka den tin skéftome, déka den tin kséro.
Den parakaláo ki ute ksenichtáo gia logariasmó tis,
den parakaláo, skízo ke petáo kathetí dikó tis,
den parakaláo, s’ álli agápi páo ke tha metaniósi.
Den afíno edó ó,ti agapó na isopedósi.
|