Αλλάζω το δέρμα μου
κι ό,τι μου ζήτησες σου δίνω
ετούτη η άνοιξη χαρές κερνάει
μα εγώ δεν πίνω
Δεν πίνει θάλασσα ο βράχος
κι εγώ δεν πίνω πια μονάχος
δεν πίνει θάλασσα ο βράχος
δεν πίνω μάτια μου μονάχος
Αλλάζω την ρότα μου
κι όσα μου πήρες χάρισμά σου
τα χάδια τα πρώτα μου
έτσι κι αλλιώς ήταν δικά σου
Στην ερημιά δε ζει τ’ αηδόνι
κι εγώ δε θέλω να ‘σαι μόνη
στην ερημιά δε ζει τ’ αηδόνι
και γω δε θέλω να ‘σαι μόνη
|
Allázo to dérma mu
ki ó,ti mu zítises su díno
etuti i ániksi charés kernái
ma egó den píno
Den píni thálassa o vráchos
ki egó den píno pia monáchos
den píni thálassa o vráchos
den píno mátia mu monáchos
Allázo tin róta mu
ki ósa mu píres chárismá su
ta chádia ta próta mu
étsi ki alliós ítan diká su
Stin erimiá de zi t’ aidóni
ki egó de thélo na ‘se móni
stin erimiá de zi t’ aidóni
ke go de thélo na ‘se móni
|