|
Δε θυμάμαι αν σ’ αγάπησα ποτέ μου
δεν θυμάμαι αν σε είπα εαυτέ μου,
δεν θυμάμαι αν για σένα έχω κλάψει
δεν θυμάμαι αν στην τρέλα έχω φτάσει.
Μα τα βράδια των ονείρων οι σκιές μου
πως γεμίζουν από σένα μόνο, πες μου.
Δε θυμάμαι αν σ’ αγκάλιαζα τη νύχτα
δεν θυμάμαι αν σκοπό ζωής σε είχα,
δεν θυμάμαι τίποτα να είχα νιώσει
δεν θυμάμαι γιατί ο πόνος μ’ έχει λιώσει.
Μα τα βράδια των ονείρων οι σκιές μου
πως γεμίζουν από σένα μόνο, πες μου.
Δε θυμάμαι για το χρώμα των ματιών σου
δεν θυμάμαι καν τη γεύση των χειλιών σου,
δεν θυμάμαι αν ακόμα αναπνέω
δεν θυμάμαι κι απορώ γιατί να κλαίω.
Μα τα βράδια των ονείρων οι σκιές μου
πως γεμίζουν από σένα μόνο, πες μου
|
De thimáme an s’ agápisa poté mu
den thimáme an se ipa eafté mu,
den thimáme an gia séna écho klápsi
den thimáme an stin tréla écho ftási.
Ma ta vrádia ton oniron i skiés mu
pos gemízun apó séna móno, pes mu.
De thimáme an s’ agkáliaza ti níchta
den thimáme an skopó zoís se icha,
den thimáme típota na icha niósi
den thimáme giatí o pónos m’ échi liósi.
Ma ta vrádia ton oniron i skiés mu
pos gemízun apó séna móno, pes mu.
De thimáme gia to chróma ton matión su
den thimáme kan ti gefsi ton chilión su,
den thimáme an akóma anapnéo
den thimáme ki aporó giatí na kleo.
Ma ta vrádia ton oniron i skiés mu
pos gemízun apó séna móno, pes mu
|
