Χίλιες καληνύχτες μα ούτε μια καλή
ζηλεύω τους ξενύχτες που γυρίζουν το πρωί
Μια ζωή εντάξει τα ‘χα όλα στη σειρά
ποιος μου είπε μπράβο για τα μαύρα πρωινά
Πάντα με ευγένεια και πληθυντικούς
με ακροατήριο τους χιλιάδες πληκτικούς
κάθε χρόνο, μήνα, μέρα , ώρα και στιγμή
έφαγα τα χρόνια μου με λάθος συνταγή
Δεν υπάρχει αυτό που ζω
Ήταν λάθος το σωστό
Δεν υπάρχει αυτό που ζω
Ήταν λάθος το σωστό
Τώρα ούτε πίσω τώρα ούτε μπροστά
Είμαι σ’ ένα κύκλο που δεν βγάζει πουθενά
τώρα ούτε πίσω τώρα χάνω το μπροστά
ψάχνω απεγνωσμένα δεξιά κι αριστερά
Έχω ένα σώμα, έχω μια ψυχή
έχω μια ελπίδα σε κατάσταση κακή
Κι αν για κάτι φταίω
είναι ακόμα που κι εγώ
έμαθα να βλέπω
τα σκουπίδια για Θεό
Δεν υπάρχει αυτό που ζω
Ήταν λάθος το σωστό
Δεν υπάρχει αυτό που ζω
Ήταν λάθος το σωστό
|
Chílies kaliníchtes ma ute mia kalí
zilevo tus kseníchtes pu girízun to pri
Mia zoí entáksi ta ‘cha óla sti sirá
pios mu ipe brávo gia ta mavra priná
Pánta me evgénia ke plithintikus
me akroatírio tus chiliádes pliktikus
káthe chróno, mína, méra , óra ke stigmí
éfaga ta chrónia mu me láthos sintagí
Den ipárchi aftó pu zo
Ήtan láthos to sostó
Den ipárchi aftó pu zo
Ήtan láthos to sostó
Tóra ute píso tóra ute brostá
Ime s’ éna kíklo pu den vgázi puthená
tóra ute píso tóra cháno to brostá
psáchno apegnosména deksiá ki aristerá
Έcho éna sóma, écho mia psichí
écho mia elpída se katástasi kakí
Ki an gia káti fteo
ine akóma pu ki egó
ématha na vlépo
ta skupídia gia Theó
Den ipárchi aftó pu zo
Ήtan láthos to sostó
Den ipárchi aftó pu zo
Ήtan láthos to sostó
|