Αχ, τα βουνά
σαν κάρβουνα βαριά
ανεβαίνουν μέσα στην καρδιά
χρόνια μου όμορφα.
Γυμνά τα βουνά
μπετά μελλοντικά
θα κοπούν σε σπίτια και αυλές
παιδικές χαρές
ματωμένες γειτονιές.
Δέντρα, φύλλα
μαχαίρια εντός μου
Κόσμε μίλα
ν’ ακουστεί ο θυμός μου.
Αχ, τα βουνά
τα δέντρα σαν καρφιά
Φταίχτης είσαι μάτια μου κι εσύ
που είδες για ζωή
τη στενή σου φυλακή.
Δέντρα, φύλλα
μες στην καρδιά μου
Κόσμε μίλα
πριν καεί η γενιά μου
|
Ach, ta vuná
san kárvuna variá
anevenun mésa stin kardiá
chrónia mu ómorfa.
Gimná ta vuná
betá mellontiká
tha kopun se spítia ke avlés
pedikés charés
matoménes gitoniés.
Déntra, fílla
macheria entós mu
Kósme míla
n’ akusti o thimós mu.
Ach, ta vuná
ta déntra san karfiá
Ftechtis ise mátia mu ki esí
pu ides gia zoí
ti stení su filakí.
Déntra, fílla
mes stin kardiá mu
Kósme míla
prin kai i geniá mu
|