Δημόσιοι υπάλληλοι | Dimósii ipállili

Οι υπάλληλοι όλοι λιώνουν και τελειώνουν
σαν στήλες δύο δύο μες στα γραφεία.
Ηλεκτρολόγοι θα ‘ναι η πολιτεία
κι ο θάνατος που τους ανανεώνουν.

Κάθονται στις καρέκλες, μουτζουρώνουν
αθώα λευκά χαρτιά χωρίς αιτία.
“Συν τη παρούση αλληλογραφία
έχομεν την τιμήν…” διαβεβαιώνουν.

Και μοναχά η τιμή τους απομένει,
όταν ανηφορίζουνε τους δρόμους,
το βράδυ στις οχτώ, σαν κουρντισμένοι.

…Παίρνουν κάστανα σκέφτονται τους νόμους,
σκέπτονται το συνάλλαγμα τους ώμους
σηκώνοντας οι υπάλληλοι, οι καημένοι.

I ipállili óli liónun ke teliónun
san stíles dío dío mes sta grafia.
Ilektrológi tha ‘ne i politia
ki o thánatos pu tus ananeónun.

Káthonte stis karékles, mutzurónun
athóa lefká chartiá chorís etía.
“Sin ti parusi allilografía
échomen tin timín…” diaveveónun.

Ke monachá i timí tus apoméni,
ótan aniforízune tus drómus,
to vrádi stis ochtó, san kurntisméni.

…Pernun kástana skéftonte tus nómus,
sképtonte to sinállagma tus ómus
sikónontas i ipállili, i kaiméni.