|
Μου ’κοψαν απόψε το ρεύμα
κι έχει κρύο παγωνιά
Φώτα σβηστά μου θυμίζουν
της ζωής μου τη σκοτεινιά
Τίποτα πια δε δουλεύει και τα ρολόγια είναι σβηστά
λες και σταμάτησε για λίγο ο χρόνος
στων κεριών τη σκιά
Συνομωσία,
για να φανεί πόσο μου λείπει της ζωής η μαγεία
Συνομωσία,
οι σκιές στον τοίχο ανοίγουν δρόμο στη φαντασία
Κι η ηχώ μου, να μου απαντά
Έσχατη προδοσία
Μου ’κοψαν απόψε το ρεύμα
κι η απουσία σου φωτιά
Πάνω που ’χα συνηθίσει
όλα τα φώτα ανοιχτά
Ο φόβος ξυπνάει και πάλι
να μου θυμίζει χρόνια παλιά
Όπως τότε, έτσι και τώρα
πόσο μου λείπει μια αγκαλιά.
|
Mu ’kopsan apópse to revma
ki échi krío pagoniá
Fóta svistá mu thimízun
tis zoís mu ti skotiniá
Típota pia de dulevi ke ta rológia ine svistá
les ke stamátise gia lígo o chrónos
ston kerión ti skiá
Sinomosía,
gia na fani póso mu lipi tis zoís i magia
Sinomosía,
i skiés ston ticho anigun drómo sti fantasía
Ki i ichó mu, na mu apantá
Έschati prodosía
Mu ’kopsan apópse to revma
ki i apusía su fotiá
Páno pu ’cha sinithísi
óla ta fóta anichtá
O fóvos ksipnái ke páli
na mu thimízi chrónia paliá
Όpos tóte, étsi ke tóra
póso mu lipi mia agkaliá.
|
