|
Κριτής ο ίδιος μου εαυτός σε κάθε κίνηση που δε σ’ αρέσει
μ’ έχει εκτοπίσει εντελώς και μ’ έχει εκμηδενίσει
με λίγα λόγια προκοπή από ένα τέτοιο εραστή
που σε ζηλεύει αφόρητα και σε τρελαίνει ανόητα δεν βρίσκεις.
Τώρα που έμαθα πως περπατάς γιατί δε μου μιλάς
γιατί κοιτάς τον δρόμο και τραβάς
σαν να κουρδίζεσαι καλά και με προγράμματα τυφλά
ακολουθάς αυτό π’ αντιπαθώ, εκείνο που μισώ
μα σένα αγαπώ.
Με κόβει πυρετός όταν σε φέρνω στο μυαλό μου
και ότι άλλο γίνεται εντός μου προκαλείς
κυρίως ακατάστατα με κόβεις και με ράβεις
μ’ αφήνεις, μ’ αγαπάς, με κοροϊδεύεις, μ’ απατάς
κι όταν δεν έχεις φράγκο επιστρέφεις και γελάς.
Διεκδικώ σκληρά ότι αγαπώ απλά
κι αν μου κρατάς γινάτι και σ’ άλλον κλείνεις μάτι
είναι που η νύχτα είναι μικρή, είναι η ζωή μας χλιαρή.
|
Kritís o ídios mu eaftós se káthe kínisi pu de s’ arési
m’ échi ektopísi entelós ke m’ échi ekmidenísi
me líga lógia prokopí apó éna tétio erastí
pu se zilevi afórita ke se treleni anóita den vrískis.
Tóra pu ématha pos perpatás giatí de mu milás
giatí kitás ton drómo ke travás
san na kurdízese kalá ke me prográmmata tiflá
akoluthás aftó p’ antipathó, ekino pu misó
ma séna agapó.
Me kóvi piretós ótan se férno sto mialó mu
ke óti állo ginete entós mu prokalis
kiríos akatástata me kóvis ke me rávis
m’ afínis, m’ agapás, me koroidevis, m’ apatás
ki ótan den échis frágko epistréfis ke gelás.
Diekdikó sklirá óti agapó aplá
ki an mu kratás gináti ke s’ állon klinis máti
ine pu i níchta ine mikrí, ine i zoí mas chliarí.
|
