Δεν έχεις όνομα γιατί είσαι άγγελος
από εικόνισμα μιας Παναγιάς
Δεν έχεις όνομα γιατί είσαι λιόγερμα
κάποιας πρωτόπλαστης Πρωτομαγιάς
Δεν έχεις όνομα κι είσαι η αγάπη μου
και όμως πέταξες γι’ αλλού
κι έγινε θάλασσα πικρή το δάκρυ μου
και σε ζητάει στην άκρη του γιαλού
Πώς να σε φωνάξω
ν’ ακούσεις και να ’ρθεις;
Με ποια βροχή να κλάψω
για να με λυπηθείς;
Πώς να σε φωνάξω
που αλλού φτεροκοπάς;
Να ’χα τα φτερά σου να πετάξω
να σε βρω όπου και να πας.
Δεν έχεις όνομα γιατί είσαι όνειρο
σ’ ένα προσκέφαλο μικρού παιδιού
Δεν έχεις όνομα γιατί είσαι απόβροχο
μέσα στα χρώματα του δειλινού
Δεν έχεις όνομα κι είσαι η αγάπη μου
και όμως πέταξες γι’ αλλού
κι έγινε θάλασσα πικρή το δάκρυ μου
και σε ζητάει στην άκρη του γιαλού.
|
Den échis ónoma giatí ise ángelos
apó ikónisma mias Panagiás
Den échis ónoma giatí ise liógerma
kápias protóplastis Protomagiás
Den échis ónoma ki ise i agápi mu
ke ómos pétakses gi’ allu
ki égine thálassa pikrí to dákri mu
ke se zitái stin ákri tu gialu
Pós na se fonákso
n’ akusis ke na ’rthis;
Me pia vrochí na klápso
gia na me lipithis;
Pós na se fonákso
pu allu fterokopás;
Na ’cha ta fterá su na petákso
na se vro ópu ke na pas.
Den échis ónoma giatí ise óniro
s’ éna proskéfalo mikru pediu
Den échis ónoma giatí ise apóvrocho
mésa sta chrómata tu dilinu
Den échis ónoma ki ise i agápi mu
ke ómos pétakses gi’ allu
ki égine thálassa pikrí to dákri mu
ke se zitái stin ákri tu gialu.
|