Φίλα με στο στόμα μες στο δειλινό,
της ζωής τα εμπόδια σταμάτα.
Κοίτα με στα μάτια, άστρο φωτεινό,
μάτια μου, σ’ αγαπώ.
Δίχως να πονάω, να μελαγχολώ
άγγελέ μου, σε ποθώ.
Μέσ’ από το θαύμα σου θ’ αναδυθώ,
όνειρο παντοτινό, σε λαχταρώ.
Μες στου νου την τρέλα πες μου “σ’ αγαπώ”,
της καρδιάς μου τον παλμό σταμάτα.
Ξύπνα μου το πάθος, όνειρο τρελό,
μάτια μου, σ’ αγαπώ.
Δίχως να πονάω, να μελαγχολώ
άγγελέ μου, σε ποθώ.
Μέσ’ από το θαύμα σου θ’ αναδυθώ,
όνειρο παντοτινό για πάντα
όνειρο παντοτινό, σε λαχταρώ.
|
Fíla me sto stóma mes sto dilinó,
tis zoís ta ebódia stamáta.
Kita me sta mátia, ástro fotinó,
mátia mu, s’ agapó.
Díchos na ponáo, na melagcholó
ángelé mu, se pothó.
Més’ apó to thafma su th’ anadithó,
óniro pantotinó, se lachtaró.
Mes stu nu tin tréla pes mu “s’ agapó”,
tis kardiás mu ton palmó stamáta.
Ksípna mu to páthos, óniro treló,
mátia mu, s’ agapó.
Díchos na ponáo, na melagcholó
ángelé mu, se pothó.
Més’ apó to thafma su th’ anadithó,
óniro pantotinó gia pánta
óniro pantotinó, se lachtaró.
|