Ένα σκοτάδι να το κόβεις με μαχαίρι
και μια ψυχή που δε σε νοιάζει αν θα χαθεί.
Ένα παράπονο μπροστά σου μ’ έχει φέρει
που σε κρατάει μες στη μνήμη ζωντανή.
Δοκιμασία σκληρή περνάω εγώ τη νύχτα αυτή,
δοκιμασία.
Κι εσύ της νύχτας σκιά, με κομματιάζεις κρυφά
γιατί δεν έχω πια για σένα σημασία.
Ένα ποτάμι που το γέμισες με ψέμα
και με πετάς μες στο βυθό του να πνιγώ,
χωρίς ελπίδα να γυρίσω πια σε σένα
λες κι είμαι βράχος που κυλάει στο γκρεμό.
Δοκιμασία σκληρή περνάω εγώ τη νύχτα αυτή,
δοκιμασία.
Κι εσύ της νύχτας σκιά, με κομματιάζεις κρυφά
γιατί δεν έχω πια για σένα σημασία.
|
Έna skotádi na to kóvis me macheri
ke mia psichí pu de se niázi an tha chathi.
Έna parápono brostá su m’ échi féri
pu se kratái mes sti mními zontaní.
Dokimasía sklirí pernáo egó ti níchta aftí,
dokimasía.
Ki esí tis níchtas skiá, me kommatiázis krifá
giatí den écho pia gia séna simasía.
Έna potámi pu to gémises me pséma
ke me petás mes sto vithó tu na pnigó,
chorís elpída na giríso pia se séna
les ki ime vráchos pu kilái sto gkremó.
Dokimasía sklirí pernáo egó ti níchta aftí,
dokimasía.
Ki esí tis níchtas skiá, me kommatiázis krifá
giatí den écho pia gia séna simasía.
|