|
Λέω εύκολα σ’ αγαπώ
μα ποτέ μου δεν τα πιστεύω
Είμαι παιδί ρομαντικό
μα ότι αγγίζω το καταστρέφω
Ροκάρει μέσα μου ο πειρασμός
σαν έρθει η νύχτα στο ρυθμό του χορεύω
νιώθω αδύναμος τρωτός
Στα ring της μοναξιάς χαροπαλεύω
Δεν είμαι εγώ,
δεν είμαι εγώ ο μολυβένιος σου στρατιώτης
Δεν είμαι εγώ, δεν είμαι εγώ
αυτό που έψαχνες να βρεις
Είμαι απλά είμαι απλά
ένας ακόμα Δον Κιχώτης
που ζει στον κόσμο του
και να τον νιώσεις δεν μπορείς
Σε πολιτείες από καπνό περιπλανιέμαι
κάθε βράδυ αυτοεξόριστος να ζω σ’ ένα ατέλειωτο σκοτάδι
Κουράστηκα να ακροβατώ
ανάμεσα στο ψέμα την αλήθεια
Βαρέθηκα να πρωταγωνιστώ μια ζωή σε παραμύθια
Δεν είμαι εγώ,
δεν είμαι εγώ ο μολυβένιος σου στρατιώτης
Δεν είμαι εγώ, δεν είμαι εγώ
αυτό που έψαχνες να βρεις
Είμαι απλά είμαι απλά
ένας ακόμα Δον Κιχώτης
που ζει στον κόσμο του
και να τον νιώσεις δεν μπορείς
|
Léo efkola s’ agapó
ma poté mu den ta pistevo
Ime pedí romantikó
ma óti angizo to katastréfo
Rokári mésa mu o pirasmós
san érthi i níchta sto rithmó tu chorevo
niótho adínamos trotós
Sta ring tis monaksiás charopalevo
Den ime egó,
den ime egó o molivénios su stratiótis
Den ime egó, den ime egó
aftó pu épsachnes na vris
Ime aplá ime aplá
énas akóma Don Kichótis
pu zi ston kósmo tu
ke na ton niósis den boris
Se polities apó kapnó periplaniéme
káthe vrádi aftoeksóristos na zo s’ éna atélioto skotádi
Kurástika na akrovató
anámesa sto pséma tin alíthia
Oaréthika na protagonistó mia zoí se paramíthia
Den ime egó,
den ime egó o molivénios su stratiótis
Den ime egó, den ime egó
aftó pu épsachnes na vris
Ime aplá ime aplá
énas akóma Don Kichótis
pu zi ston kósmo tu
ke na ton niósis den boris
|
