Βαρύ φορτίο, η ανηφόρα αναστενάζει
τους γυαλισμένους του καθρέφτες κοιτάζει
τον προσπερνάνε Ι.Χ. και νταλίκες
τον προσπερνάνε καθώς πρέπει κι αλήτες.
Πέτρες και χώματα, σίδερα τόννοι
μια ζωή στα φορτηγά, στο τιμόνι,
φορτωμένος είμαι, πάω να παραδώσω
το δρομολόγιο να ξεφορτώσω.
Ο ήλιος λάμπει κι η άσφαλτος που καίει
παραμύθια κι αλήθειες λέει
δροσιά ο αέρας, κείνος οδηγάει
κι απ’ τ’ ανοιχτό παράθυρό του τραγουδάει.
Πέτρες και χώματα, σίδερα τόννοι
μια ζωή στα φορτηγά, στο τιμόνι,
φορτωμένος είμαι, πάω να παραδώσω
το δρομολόγιο να ξεφορτώσω.
Φορτωμένος είμαι, πάω να παραδώσω
το δρομολόγιο να ξεφορτώσω.
|
Oarí fortío, i anifóra anastenázi
tus gialisménus tu kathréftes kitázi
ton prospernáne I.Ch. ke ntalíkes
ton prospernáne kathós prépi ki alítes.
Pétres ke chómata, sídera tónni
mia zoí sta fortigá, sto timóni,
fortoménos ime, páo na paradóso
to dromológio na ksefortóso.
O ílios lábi ki i ásfaltos pu kei
paramíthia ki alíthies léi
drosiá o aéras, kinos odigái
ki ap’ t’ anichtó paráthiró tu tragudái.
Pétres ke chómata, sídera tónni
mia zoí sta fortigá, sto timóni,
fortoménos ime, páo na paradóso
to dromológio na ksefortóso.
Fortoménos ime, páo na paradóso
to dromológio na ksefortóso.
|