|
Κάποια μέρα θα ‘ρθει να μας βρει
θα φάμε, θα πιούμε μαζί
θα γελά
το κεφάλι του θα ‘χει σκυφτό
το βλέμμα του θα `ναι αγνό
θα μιλά
Και θα ‘ναι όπως παλιά
στα καφέ στα Εξάρχεια
που πηγαίναμε βόλτες
όπως τότε
στα θερινά τα σινεμά στο Θησείο
στις σινεφίλ τις ταινίες
όπως τότε.
Κάποια μέρα θα ‘ρθει να μας πει
στα γαλλικά “Du Tonic”
στη ζωή
το κεφάλι του θα ‘χει ψηλά
το χέρι του θα ‘ναι γροθιά
όπως παλιά
και θα ‘ναι το πιο μεγάλο αντίο
πριν φύγει στο τελευταίο ταξίδι
κι αφήσει τη νοσταλγία μας
μέσα στη νύχτα
και την ελπίδα σ’ ένα ποιήμα
|
Kápia méra tha ‘rthi na mas vri
tha fáme, tha piume mazí
tha gelá
to kefáli tu tha ‘chi skiftó
to vlémma tu tha `ne agnó
tha milá
Ke tha ‘ne ópos paliá
sta kafé sta Eksárchia
pu pigename vóltes
ópos tóte
sta theriná ta sinemá sto Thisio
stis sinefíl tis teníes
ópos tóte.
Kápia méra tha ‘rthi na mas pi
sta galliká “Du Tonic”
sti zoí
to kefáli tu tha ‘chi psilá
to chéri tu tha ‘ne grothiá
ópos paliá
ke tha ‘ne to pio megálo antío
prin fígi sto telefteo taksídi
ki afísi ti nostalgia mas
mésa sti níchta
ke tin elpída s’ éna piíma
|
