Βροντάει και φεύγεις μέσα σ’ αυτόν τον χαλασμό
κι όλα τελειώνουνε κι όλα πεθαίνουν τώρα
Μα εγώ δεν κλαίω μόνο για τον χωρισμό
έχω την έγνοια μη χαθείς μέσα στην μπόρα
Και ζω με δυο καημούς καρδιά μου
κι έχω τα βάσανα διπλά
ένα καημός που ζεις μακριά μου
κι άλλος καημός αν ζεις καλά
Μήπως δεν είναι το κρεβάτι σου ζεστό;
να ‘ρθω αγάπη μου εγώ να το ζεστάνω
Μήπως κυλά κρυφά το δάκρυ σου καυτό
και μένει αφίλητο στα βλέφαρά σου επάνω
|
Orontái ke fevgis mésa s’ aftón ton chalasmó
ki óla teliónune ki óla pethenun tóra
Ma egó den kleo móno gia ton chorismó
écho tin égnia mi chathis mésa stin bóra
Ke zo me dio kaimus kardiá mu
ki écho ta vásana diplá
éna kaimós pu zis makriá mu
ki állos kaimós an zis kalá
Mípos den ine to kreváti su zestó;
na ‘rtho agápi mu egó na to zestáno
Mípos kilá krifá to dákri su kaftó
ke méni afílito sta vléfará su epáno
|