Πάλι ταξιδεύει το μυαλό μου στην αγάπη σου,
πάλι στα όνειρά μου έχεις έρθει και μιλάμε,
της μοναξιάς πίνω τον πόνο σαν αγιόσταμο
κι όλα αυτά γιατί είμαι μόνος και φοβάμαι.
Δυο μάτια λιμνοθάλασσες
τα δυο σου μαύρα μάτια,
πόσα καράβια χάλασες
και τα `κανες κομμάτια,
και τα `κανες κομμάτια.
Μοιάζουν οι νύχτες σαν εικόνες που ξεθώριασαν,
μοιάζουν σαν φλόγα στο νερό που έχει σβήσει,
κι εγώ με το παλτό της μοναξιάς πάλι σκεπάστηκα
ο ήλιος της ζωής μου έχει σβήσει.
Δυο μάτια λιμνοθάλασσες
τα δυο σου μαύρα μάτια,
πόσα καράβια χάλασες
και τα `κανες κομμάτια,
και τα `κανες κομμάτια.
|
Páli taksidevi to mialó mu stin agápi su,
páli sta ónirá mu échis érthi ke miláme,
tis monaksiás píno ton póno san agióstamo
ki óla aftá giatí ime mónos ke fováme.
Dio mátia limnothálasses
ta dio su mavra mátia,
pósa karávia chálases
ke ta `kanes kommátia,
ke ta `kanes kommátia.
Miázun i níchtes san ikónes pu ksethóriasan,
miázun san flóga sto neró pu échi svísi,
ki egó me to paltó tis monaksiás páli skepástika
o ílios tis zoís mu échi svísi.
Dio mátia limnothálasses
ta dio su mavra mátia,
pósa karávia chálases
ke ta `kanes kommátia,
ke ta `kanes kommátia.
|