Μόνο μια κάμαρα να βλέπει βορινά
στην άκρη ένα κρεβάτι σιδερένιο
ένα τραπέζι μια καρέκλα στην γωνιά
κάτω απ’ το κέντημα με τον εσταυρωμένο
Δυο μαύρα βότσαλα μεγάλα να κρατούν
τα φύλλα στο γαλάζιο παραθύρι
όλα να δίνουν και ποτέ να μη ζητούν
με τους αθάνατους να ζεις εκεί που ζουν
και τα θαλασσινά λουλούδια στο ποτήρι
Τα νέα του κόσμου θα `ρχονται αργά
θα `χεις μια ρίζα ελιάς και το κηπάκι
ένα πουλί κάθε πρωί θα σ’ ευλογά
θα `χεις τη χάρη αυτών που ζήσανε μονάχοι
Δυο μαύρα βότσαλα μεγάλα να κρατούν
τα φύλλα στο γαλάζιο παραθύρι
όλα να δίνουν και ποτέ να μη ζητούν
με τους αθάνατους να ζεις εκεί που ζουν
και τα θαλασσινά λουλούδια στο ποτήρι
|
Móno mia kámara na vlépi voriná
stin ákri éna kreváti siderénio
éna trapézi mia karékla stin goniá
káto ap’ to kéntima me ton estavroméno
Dio mavra vótsala megála na kratun
ta fílla sto galázio parathíri
óla na dínun ke poté na mi zitun
me tus athánatus na zis eki pu zun
ke ta thalassiná luludia sto potíri
Ta néa tu kósmu tha `rchonte argá
tha `chis mia ríza eliás ke to kipáki
éna pulí káthe pri tha s’ evlogá
tha `chis ti chári aftón pu zísane monáchi
Dio mavra vótsala megála na kratun
ta fílla sto galázio parathíri
óla na dínun ke poté na mi zitun
me tus athánatus na zis eki pu zun
ke ta thalassiná luludia sto potíri
|