Αν τάχα δει μιαν ώρα αρχίτερα
μπορεί και να ‘τανε καλύτερα
μα έτσι που το είδα αργότερα
να δεις που θα με βρούνε και χειρότερα.
Δεν έχει ο κόσμος πια κριτήριο
το Ρίο έγινε Αντίρριο
σε ξένη χώρα φυλακίστηκα
κι οι άνθρωποι μιλάνε κορακίστικα.
Ε, ω, έ δώσαμε.
Ε, ω, έ τελειώσαμε.
Τη νύχτα που ο ήλιος βάραγε
εγώ τι να ζητούσα άραγε
στην άκρη μοναχός μου ξέμεινα
και πέρασαν κοντά δυο τρία τέρμινα.
Εκείνα όλα που χαράμισα
να τάχα τώρα σε πουκάμισα
αφού σιγά σιγά τρελαίνομαι
και να’ μαι καραγκιόζης και να φαίνομαι.
Ε, ω, έ δώσαμε.
Ε, ω, έ τελειώσαμε.
|
An tácha di mian óra archítera
bori ke na ‘tane kalítera
ma étsi pu to ida argótera
na dis pu tha me vrune ke chirótera.
Den échi o kósmos pia kritírio
to Río égine Antírrio
se kséni chóra filakístika
ki i ánthropi miláne korakístika.
E, o, é dósame.
E, o, é teliósame.
Ti níchta pu o ílios várage
egó ti na zitusa árage
stin ákri monachós mu ksémina
ke pérasan kontá dio tría términa.
Ekina óla pu charámisa
na tácha tóra se pukámisa
afu sigá sigá trelenome
ke na’ me karagkiózis ke na fenome.
E, o, é dósame.
E, o, é teliósame.
|