Αδιαφορία πλήρης από σένα
και ταλαιπωρία η ζωή για μένα.
Έχω πάψει πλέον να κοιμάμαι,
σ’ αγάπησα και όλα με πονάνε.
Δώσε μου, αγάπη μου, να πιω λίγο φαρμάκι
αφού να δώσεις τίποτ’ άλλο δεν μπορείς.
Την απονιά σου βάλε μέσα σ’ ένα ποτηράκι
να φύγω απ’ τον πόνο της τρελής ζωής.
Δώσε μου, αγάπη μου, να πιω λίγο φαρμάκι
και κοίτα με στα μάτια για στερνή φορά.
Φίλα με και πες μου ότι μ’ αγαπάς λιγάκι,
κι ας είναι ψέματα.
Λες και δεν υπάρχω νιώθω όταν σε βλέπω,
δίπλα μου περνάς κι ούτε ένα γεια δεν έχω.
Αόρατη είν’ η αγάπη μου για σένα,
κανένα ενδιαφέρον, κανένα.
|
Adiaforía plíris apó séna
ke taleporía i zoí gia ména.
Έcho pápsi pléon na kimáme,
s’ agápisa ke óla me ponáne.
Dóse mu, agápi mu, na pio lígo farmáki
afu na dósis típot’ állo den boris.
Tin aponiá su vále mésa s’ éna potiráki
na fígo ap’ ton póno tis trelís zoís.
Dóse mu, agápi mu, na pio lígo farmáki
ke kita me sta mátia gia sterní forá.
Fíla me ke pes mu óti m’ agapás ligáki,
ki as ine psémata.
Les ke den ipárcho niótho ótan se vlépo,
dípla mu pernás ki ute éna gia den écho.
Aórati in’ i agápi mu gia séna,
kanéna endiaféron, kanéna.
|