Να μπορούσα μια στιγμή να σ’ αρνηθώ, να μπορούσα,
να μπορούσα ένα “όχι” να σου πω, να μπορούσα,
να μπορούσα να σου γύριζα την πλάτη
και να έλεγα “δεν είσαι η μεγάλη μου η αγάπη”.
Όμως, δεν μπορώ όσο και να προσπαθώ,
δεν μπορώ να σ’ αφήσω, δεν μπορώ,
και στον τοίχο να με στήσουν
και στα δυο να με χωρίσουν,
εγώ πάλι θα φωνάζω “σ’ αγαπώ”.
Να μπορούσα κάποια μέρα να χαθώ, να μπορούσα,
να μπορούσα άλλον έρωτα να βρω, να μπορούσα,
να μπορούσα όσα σκέφτομαι να κάνω,
γιατί, δίπλα σου, το ξέρω, απ’ τον πόνο θα πεθάνω.
Όμως, δεν μπορώ όσο και να προσπαθώ,
δεν μπορώ να σ’ αφήσω, δεν μπορώ,
και στον τοίχο να με στήσουν
και στα δυο να με χωρίσουν,
εγώ πάλι θα φωνάζω “σ’ αγαπώ”,
και στον τοίχο να με στήσουν
και στα δυο να με χωρίσουν,
εγώ πάλι θα φωνάζω “σ’ αγαπώ”.
Δεν μπορώ όσο και να προσπαθώ,
δεν μπορώ να σ’ αφήσω, δεν μπορώ,
και στον τοίχο να με στήσουν
και στα δυο να με χωρίσουν,
εγώ πάλι θα φωνάζω “σ’ αγαπώ”,
και στον τοίχο να με στήσουν
και στα δυο να με χωρίσουν,
εγώ πάλι θα φωνάζω “σ’ αγαπώ”.
|
Na borusa mia stigmí na s’ arnithó, na borusa,
na borusa éna “óchi” na su po, na borusa,
na borusa na su giriza tin pláti
ke na élega “den ise i megáli mu i agápi”.
Όmos, den boró óso ke na prospathó,
den boró na s’ afíso, den boró,
ke ston ticho na me stísun
ke sta dio na me chorísun,
egó páli tha fonázo “s’ agapó”.
Na borusa kápia méra na chathó, na borusa,
na borusa állon érota na vro, na borusa,
na borusa ósa skéftome na káno,
giatí, dípla su, to kséro, ap’ ton póno tha petháno.
Όmos, den boró óso ke na prospathó,
den boró na s’ afíso, den boró,
ke ston ticho na me stísun
ke sta dio na me chorísun,
egó páli tha fonázo “s’ agapó”,
ke ston ticho na me stísun
ke sta dio na me chorísun,
egó páli tha fonázo “s’ agapó”.
Den boró óso ke na prospathó,
den boró na s’ afíso, den boró,
ke ston ticho na me stísun
ke sta dio na me chorísun,
egó páli tha fonázo “s’ agapó”,
ke ston ticho na me stísun
ke sta dio na me chorísun,
egó páli tha fonázo “s’ agapó”.
|