Φωτογραφία στον τοίχο,
κραυγή με δίχως ήχο.
Κοράκι πεθαμένο,
σοκάκι στοιχειωμένο.
Τα μάτια του δυο δρόμοι
κι όσο κοιτάει νυχτώνει.
Κατάμαυρη θητεία,
κλεμμένη αμαρτία.
Φωνή και δυναμώνει,
ο χρόνος που τελειώνει.
Γιορτή που αγριεύει.
Δωμάτιο που στενεύει.
Τη σκοτεινή τη μαύρη μου
την όψη χάρισε μου
κι αν δεν την αγαπήσω
πως θες να τη νικήσω;
Με τις φωνές που άκουγες
στον ύπνο μίλησέ μου
Καταραμένε φίλε μου
κι άγιε αδελφέ μου.
Σ’ ένα σκυλί πνιγμένο
το μυστικό κρυμμένο.
Δυο λίρες η αλήθεια
και τρεις τα παραμύθια.
Εφιάλτες τα όνειρά του
μηνύματα θανάτου.
Δυο μαύρα περιστέρια
του μάτωσαν τα χέρια.
Αίμα και τα γραφτά του
μα πότισαν κρυφά του
της ομορφιάς τη γλάστρα
για να φυτρώσουν τ’ άστρα.
Τη σκοτεινή τη μαύρη μου
την όψη χάρισέ μου
κι αν δεν την αγαπήσω
πως θες να τη νικήσω;
Με τις φωνές που άκουγες
στον ύπνο μίλησέ μου
Καταραμένε φίλε μου
κι άγιε αδελφέ μου.
|
Fotografía ston ticho,
kravgí me díchos ícho.
Koráki pethaméno,
sokáki stichioméno.
Ta mátia tu dio drómi
ki óso kitái nichtóni.
Katámavri thitia,
klemméni amartía.
Foní ke dinamóni,
o chrónos pu telióni.
Giortí pu agrievi.
Domátio pu stenevi.
Ti skotiní ti mavri mu
tin ópsi chárise mu
ki an den tin agapíso
pos thes na ti nikíso;
Me tis fonés pu ákuges
ston ípno mílisé mu
Kataraméne fíle mu
ki ágie adelfé mu.
S’ éna skilí pnigméno
to mistikó krimméno.
Dio líres i alíthia
ke tris ta paramíthia.
Efiáltes ta ónirá tu
minímata thanátu.
Dio mavra peristéria
tu mátosan ta chéria.
Ema ke ta graftá tu
ma pótisan krifá tu
tis omorfiás ti glástra
gia na fitrósun t’ ástra.
Ti skotiní ti mavri mu
tin ópsi chárisé mu
ki an den tin agapíso
pos thes na ti nikíso;
Me tis fonés pu ákuges
ston ípno mílisé mu
Kataraméne fíle mu
ki ágie adelfé mu.
|