Πίστεψα σε σένα σαν μικρό παιδί
σου άνοιξα την πόρτα της καρδιάς μου
μπήκες σαν τον κλέφτη πήρες το κλειδί
κι έκανες καπνό τα όνειρά μου
Τα ψεύτικα σου αισθήματα
μην λες αληθινά
δεν είσαι από ‘κείνες που πονάνε
Κι αφού σαν άγρια θάλασσα
στα βράχια με χτυπάς
τώρα μου λες πως μ’ αγαπάς
εδώ γελάνε εδώ γελάνε
Τέρμα τα φιλιά σου ψέματα μη λες
είναι σαν τις λόγχες που τρυπάνε
ψεύτικα τα λόγια πάψε να τα λες
τώρα πια σε μένα δεν περνάνε
Τα ψεύτικα σου αισθήματα
μην λες αληθινά
δεν είσαι από ‘κείνες που πονάνε
Κι αφού σαν άγρια θάλασσα
στα βράχια με χτυπάς
τώρα μου λες πως μ’ αγαπάς
εδώ γελάνε εδώ γελάνε
|
Pístepsa se séna san mikró pedí
su ániksa tin pórta tis kardiás mu
bíkes san ton kléfti píres to klidí
ki ékanes kapnó ta ónirá mu
Ta pseftika su esthímata
min les alithiná
den ise apó ‘kines pu ponáne
Ki afu san ágria thálassa
sta vráchia me chtipás
tóra mu les pos m’ agapás
edó geláne edó geláne
Térma ta filiá su psémata mi les
ine san tis lógches pu tripáne
pseftika ta lógia pápse na ta les
tóra pia se ména den pernáne
Ta pseftika su esthímata
min les alithiná
den ise apó ‘kines pu ponáne
Ki afu san ágria thálassa
sta vráchia me chtipás
tóra mu les pos m’ agapás
edó geláne edó geláne
|