Εδώ κοιμάμαι κι όχι εκεί που χρόνια μένεις,
κοντά στα σύνορα που πάνε οι λογικοί,
μιας σχέσης άψογης μα κι απαγορευμένης,
που τη φωτίζουν προβολείς οριστικοί.
Εδώ κοιμάμαι κι όχι εκεί που χρόνια μένεις,
πού να πάω να σε σκεφτώ, για πού να φύγω,
στο μυαλό μου πώς να τρέξω, να κρυφτώ,
πού να πάω να σε σκεφτώ, μ’ αυτό το λίγο
που ούτε χόρτασα για να τ’ ονειρευτώ.
Εδώ κοιμάμαι κι όχι εκεί που θα `ταν μάχη,
στο παρασύνθημα του πάθους του φιλιού,
εδώ που κλείσανε τον δρόμο μας δυο βράχοι,
που εμείς τους ρίξαμε στη μέση προ πολλού.
Εδώ κοιμάμαι κι όχι εκεί που θα `ταν μάχη,
πού να πάω να σε σκεφτώ, για πού να φύγω,
στο μυαλό μου πώς να τρέξω, να κρυφτώ,
πού να πάω να σε σκεφτώ, μ’ αυτό το λίγο
που ούτε χόρτασα για να τ’ ονειρευτώ.
|
Edó kimáme ki óchi eki pu chrónia ménis,
kontá sta sínora pu páne i logiki,
mias schésis ápsogis ma ki apagorevménis,
pu ti fotízun provolis oristiki.
Edó kimáme ki óchi eki pu chrónia ménis,
pu na páo na se skeftó, gia pu na fígo,
sto mialó mu pós na trékso, na kriftó,
pu na páo na se skeftó, m’ aftó to lígo
pu ute chórtasa gia na t’ onireftó.
Edó kimáme ki óchi eki pu tha `tan máchi,
sto parasínthima tu páthus tu filiu,
edó pu klisane ton drómo mas dio vráchi,
pu emis tus ríksame sti mési pro pollu.
Edó kimáme ki óchi eki pu tha `tan máchi,
pu na páo na se skeftó, gia pu na fígo,
sto mialó mu pós na trékso, na kriftó,
pu na páo na se skeftó, m’ aftó to lígo
pu ute chórtasa gia na t’ onireftó.
|