|
Με κοιτάς, μα δεν με βλέπεις,
είναι τα μάτια σου διαρκώς αφηρημένα,
λες και το βλέμμα σου περνά μέσα από μένα
και καταλήγει να χτυπάει σε έναν τοίχο.
Με κρατάς, μα δεν με έχεις,
νιώθω τα χέρια θηλιές που όλο με πνίγουν,
για αποφάσεις σου μιλάω που τώρα επείγουν,
μα λες και οι λέξεις μου δεν έχουν πλέον ήχο.
Εδώ που φτάσαμε,
ας πούμε τέλος, αρκετά, καλά περάσαμε
ήταν η αγάπη μας γυαλί κι εμείς το σπάσαμε
και όποιος το πιάσει, από τους δυο μας θα κοπεί.
Εδώ που φτάσαμε,
τα ενδεχόμενα όλα πια τα εξετάσαμε,
και είναι ολοφάνερο το τρένο πως το χάσαμε,
τι περιμένουμε να αλλάξει τώρα τι;
Δεν έχει τώρα πια για μας επιστροφή.
Με πονάς και σε πονάω,
όπως πληγώνει όποιος χάνει τον εαυτό του,
όπως πονάει πάντα κάποιος τον εχθρό του
και έχει πάψει να τον νοιάζει το πως νιώθει.
Με ρωτάς αν σ’ αγαπάω,
άλλα σου λέω κι άλλα εσύ καταλαβαίνεις,
πες μου ποια απάντηση από τις δυο περιμένεις;
Ίδιο αποτέλεσμα το ναι πια με το όχι.
Εδώ που φτάσαμε,
ας πούμε τέλος αρκετά καλά περάσαμε
ήταν η αγάπη μας γυαλί κι εμείς το σπάσαμε
και όποιος το πιάσει από τους δυο μας θα κοπεί.
Εδώ που φτάσαμε,
τα ενδεχόμενα όλα πια τα εξετάσαμε,
και είναι ολοφάνερο το τρένο πως το χάσαμε
τι περιμένουμε να αλλάξει τώρα τι;
Δεν έχει τώρα πια για μας επιστροφή.
|
Me kitás, ma den me vlépis,
ine ta mátia su diarkós afiriména,
les ke to vlémma su perná mésa apó ména
ke katalígi na chtipái se énan ticho.
Me kratás, ma den me échis,
niótho ta chéria thiliés pu ólo me pnígun,
gia apofásis su miláo pu tóra epigun,
ma les ke i léksis mu den échun pléon ícho.
Edó pu ftásame,
as pume télos, arketá, kalá perásame
ítan i agápi mas gialí ki emis to spásame
ke ópios to piási, apó tus dio mas tha kopi.
Edó pu ftásame,
ta endechómena óla pia ta eksetásame,
ke ine olofánero to tréno pos to chásame,
ti periménume na alláksi tóra ti;
Den échi tóra pia gia mas epistrofí.
Me ponás ke se ponáo,
ópos pligóni ópios cháni ton eaftó tu,
ópos ponái pánta kápios ton echthró tu
ke échi pápsi na ton niázi to pos nióthi.
Me rotás an s’ agapáo,
álla su léo ki álla esí katalavenis,
pes mu pia apántisi apó tis dio periménis;
Ίdio apotélesma to ne pia me to óchi.
Edó pu ftásame,
as pume télos arketá kalá perásame
ítan i agápi mas gialí ki emis to spásame
ke ópios to piási apó tus dio mas tha kopi.
Edó pu ftásame,
ta endechómena óla pia ta eksetásame,
ke ine olofánero to tréno pos to chásame
ti periménume na alláksi tóra ti;
Den échi tóra pia gia mas epistrofí.
|
