|
Δεν τραβιέται πια ο χωρισμός
είν’ ο πιο αγιάτρευτος καημός,
έφυγες και χάθηκα
σαν ανθός μαράθηκα
κι έμεινα στον κόσμο μοναχός.
Σε ζητά η κάθε μας γωνιά
τα μπουζούκια και η διπλοπενιά,
σε ζητάν τα γλέντια μας
τα παλιά τα ντέρτια μας
κάθε μας συνήθεια παλιά.
Βρε δεν πάει κάτω το κρασί
αν δεν είσαι πλάι μου εσύ,
γύρνα να τα φτιάξουμε
όλοι τους να σκάσουνε
όταν θα μας ξαναδούν μαζί.
|
Den traviéte pia o chorismós
in’ o pio agiátreftos kaimós,
éfiges ke cháthika
san anthós maráthika
ki émina ston kósmo monachós.
Se zitá i káthe mas goniá
ta buzukia ke i diplopeniá,
se zitán ta gléntia mas
ta paliá ta ntértia mas
káthe mas siníthia paliá.
Ore den pái káto to krasí
an den ise plái mu esí,
girna na ta ftiáksume
óli tus na skásune
ótan tha mas ksanadun mazí.
|
